Mijn eerste vaarvakantie

"De eerste keer", altijd een spannend moment! Lees hieronder de ervaring van de eerste vaarvakantie van Julian.

Mijn eerste vaarvakantie en dat voor vijf dagen naar Frankrijk, dat klinkt fantastisch! Voordat we vertrokken zijn, ben ik wel lichtelijk nerveus. Zal mijn Frans goed genoeg zijn om mezelf te kunnen redden? Mijn Franstalige kennis, of althans wat er van school is overgebleven, is namelijk te omschrijven als erg geflatteerd. Maar ik besluit dat mijn Frans voldoende is en dus maken wij ons klaar voor de reis richting Bourgondië, 200 kilometer ten zuiden van Parijs, midden in het hart van Frankrijk.

Onderweg vraag ik mijzelf steeds meer dingen af, waar ik van te voren nog niet echt over nagedacht heb. Hoe zit het met de elektriciteit aan boord? Heb ik een adapter nodig? Hoe moet je een boot besturen? Ik heb gelezen dat de boot een boegschroef heeft, ik heb daar wel eens van gehoord, maar wat het nou precies doet? Geen idee! En kan ik überhaupt wel slapen als de boot heel de nacht heen en weer schommelt.

Kort nadat ik onze boot voor het eerst zie, weet ik dat er nog één vraag is waaraan ik niet heb gedacht: Waarom is de reling die om de boot richting de zijdeur gaat, zo smal? Ik besluit om met mijn reistas het dek over te klimmen en via de bovenkant de salon te betreden. De smalle reling bewaar ik wel voor later..

Mijn eerste indruk van het interieur van de boot is verrassend en positief, ik had de salon en keuken veel kleiner ingeschat, de badkamer daarentegen wat groter. Nu weet ik waarom de term ’’natte cel’’ is bedacht.  

Maar ik voel me meteen goed en betreed mijn cabine in de staart van de boot, mijn eigen plekje voor de komende dagen. Stroom hebben we hier ook, omdat we aangesloten zijn op walstroom van de haven. Op deze manier kunnen we onze elektronische apparaten opladen en nog eerst even lekker een warme douche nemen.

Maar ik voel me meteen goed en betreed mijn cabine in de staart van de boot, mijn eigen plekje voor de komende dagen. Stroom hebben we hier ook, omdat we aangesloten zijn op walstroom van de haven. Op deze manier kunnen we onze elektronische apparaten opladen en nog eerst even lekker een warme douche nemen.

Mijn gebrek aan Franstalige kennis is overigens de gehele reis geen enkel probleem. De communicatie werkt prima in het Engels en met handen en voeten. De sluizenwachters lukt het telkens weer om ons te voorzien van tips over hoe we de touwen beter kunnen vastmaken aan de ‘’bolder’’ (haha weer iets geleerd), om zodoende kracht te besparen.

Nadat ik nauwelijks klaar ben met het verkennen van de boot en ik mijn hoofd uit het luik steek om de haven te bekijken, verrast één van mijn medereizigers mij met de vraag of ik kan helpen om de fietsen op de boeg te krijgen. Natuurlijk, geen probleem, denk ik… totdat mij duidelijk word, dat dit alleen via de smalle reling kan. Oh geweldig, ik wilde nou net niet de eerste zijn die al in de haven het water in valt. Toch moet ik het proberen en gelukkig neemt mijn medereiziger de fiets al halverwege over en brengt deze naar de voorkant van de boot, wat een geluk! Zo zie je ook meteen het verschil tussen een nieuwkomer en een oude rot in het vak.

Zondagmorgen word ik na een goede nacht vrolijk en fit wakker en kan het wat mij betreft niet snel genoeg beginnen! Geschommeld heeft het totaal niet, eigenlijk ook geen wonder natuurlijk, het havengebied is niet groot en er zijn natuurlijk ook geen golven. Dit had ik uiteraard zelf al kunnen bedenken..

Voordat we deze ochtend kunnen afmeren (beter gezegd: mogen afmeren), maken we eerst nog een proefvaart met één van de medewerkers. Nadien legt hij de sleutels van de boot op tafel en zegt: ‘’zo, nu heb ik alleen nog een kapitein nodig’’, begint iedereen een beetje zenuwachtig naar elkaar te kijken..

Met gezonde spanning vaar ik kort daarna de ligplaats en de haven uit. Ik geef zo weinig mogelijk gas, want dan gebeurt er tenminste ook niets. Eigenlijk klopt dit ook wel, maar zonder gas kan je ook niet goed sturen. Daarom duwt onze ‘’vaarinstructeur’’ de gashendel even kort naar voren. We zijn geen speedboot, zegt hij daarbij. Nadat ik op zijn instructie de boot heb weten te draaien en weer aangemeerd heb, is mijn angst voor het besturen van de boot als sneeuw voor de zon verdwenen en kijk ik al uit naar de volgende dag!

Voor de eerste sluis, waar ik zelf door heen moet varen, ben ik toch weer een beetje gespannen. Aan de stroming denken, gas afnemen, goed sturen, hoe breed is de boot en hoe breed is de sluis? Maar het gaat verrassend goed, vooral dankzij de hulp van de boegschroef (ervaren schippers zullen nu wel lachen en denken, dat kan natuurlijk ook zonder). Nadat mijn crew de touwen heeft vastgemaakt aan de bolders (de kikkers van de kade) en wij vastliggen ben ik toch een beetje blij en trots, de eerste horde is genomen.

Voordat we in de avond aan land gaan is de vraag, wat te doen met de spullen die we niet mee kunnen nemen? Geen enkel probleem, want er zit gewoon een kluis aan boord en dus lopen we ontspannen richting de stad. Ik bericht het thuisfront toch maar even dat ik de eerste dag heb overleeft en dat het sturen makkelijk ging dan verwacht. Tijdens de rit heeft de motor alle batterijen van het schip weer volledig opgeladen, dus ook mijn telefoon. Om diezelfde reden hebben wij de volgende avond, wanneer wij voor het eerst niet in een haven aanmeren, ook genoeg warm water voor een korte douche.

Tijdens de komende dagen wordt het sturen al bijna een routine en is de funfactor enorm! We zijn er allemaal over eens dat de stuurpositie op het zonnedek veel eenvoudiger stuurt omdat je daar simpelweg het meeste overzicht hebt. Ook al is de stuurpositie binnen de boot verleidelijk als het regent!

Tijdens de komende dagen wordt het sturen al bijna een routine en is de funfactor enorm! We zijn er allemaal over eens dat de stuurpositie op het zonnedek veel eenvoudiger stuurt omdat je daar simpelweg het meeste overzicht hebt. Ook al is de stuurpositie binnen de boot verleidelijk als het regent!

En ook mijn angst voor de smalle reling verloor ik snel en voelde het bijna aan als vaste bodem, zelfs zonder de reling vast te houden. Bovendien zou ik ook nooit mijn favoriete plekje op de boeg hebben ontdekt als ik hier niet over heen zou gaan, wat een geluk.

Als afsluiting van mijn eerste vaarvakantie kan ik stellen dat men zich veel minder zorgen hoeft te maken dan je van te voren doet. De bediening en besturing van de boot is echt heel erg eenvoudig, de medewerkers leggen alles zeer precies uit en er is eerst een proefvaart. Het beste is om niet voorafgaande de reis alles zorgvuldig te plannen. Het werkt namelijk niet zoals verwacht. Dus plan liever niet alles vol en laat ruimte vrij voor onverwachte en nieuwe gebeurtenissen en geniet vooral van de tijd en de omgeving! Wanneer men een vast schema volgt is de ontspanning al snel weg.

Wie al een glimp van de regio en de eerste stappen op de boot wil zien, kan kijken op onderstaande video:

Met Le Boat op het Canal de Nivernais

Alvast heel veel plezier met je eerste vaarvakantie!